W tym roku prezentujemy filmy „Schayer” i „Hawana – sztuka tworzenia ruin”.

„SCHAYER”

Reżyseria: Jakub Gawkowski, Grażyna Monika Olszewska.

„Schayer” – film dokumentalny, sfinansowany samodzielnie przez studentów.

„Schayer” to podróż śladami architekta, który wywarł wpływ na krajobraz odległych od siebie o tysiące kilometrów miast — Katowic i Bejrutu. Opowieść o jego losach rozpoczyna się w latach trzydziestych na Górnym Śląsku. Karol Schayer jest wtedy absolwentem Politechniki Lwowskiej i dostaje zlecenie zaprojektowania takich budynków użyteczności publicznej, jak szkoła w Piekarach Śląskich, międzynarodowy Bank Handlowy przy ulicy Mielęckiego w Katowicach, czy ekskluzywnych kamienic przy ulicach: Dąbrowskiego 24, PCK 6 oraz przy Al. Korfantego 60. Momentem przełomowym w karierze architekta stała się możliwość zaprojektowania gmachu Muzeum Śląskiego. Monumentalny budynek na planie litery H miał ośmiokondygnacyjny korpus główny (gmach wystawowy o długości 83 m) usytuowany na linii północ-południe, i dwa czteropiętrowe skrzydła równoległe do ulicy Jagiellońskiej i Dąbrowskiego. Wizjonerska budowla nigdy jednak nie doczekała się otwarcia, a autor projektu zmuszony był opuścić kraj. Twórca architektury określanej przez okupanta mianem „zdegenerowanej”, ostatecznie znalazł schronienie w stolicy Libanu. Poprzez rozmowy z wybitnymi specjalistami: dr hab. Irmą Koziną, prof. Ewą Chojecką, dr Zofią Oslislo-Piekarska, dr Waldemarem Odorowskim, Stanisławem Rukszą, dr George Arbid, Richardem Azoury oraz mieszkańcami budynków Schayera, ukazane są losy architekta oraz jego zrealizowanych projektów. Eklektyczna forma filmu została wzbogacona ścieżką dźwiękową z udziałem muzyków takich jak Robert Lippok, Muslimgauze (za zgodą wytwórni Staalplaat), Souvenir de Tanger czy Mchy i porosty.

Data projekcji: sobota 26.11.2016 r., godz. 17:00, dziedziniec Muzeum Narodowego, ul. Staromłyńska 27.

„HAWANA – SZTUKA TWORZENIA RUIN”

Film powstał w 2006 r.;
Czas emisji: 1g. 35m;
Reżyseria: Florian Borchmeyer.

Hawana, pęknięty krajobraz miasta, przyciąga niezwykle magicznym połączeniem piękna i destrukcji. Patrząc na zawalające się budynki popadamy w zachwyt krzyczącej wręcz ponad 500 letniej historii architektury tego „kamiennego” miasta.

Ruiny Hawany są jednak dużo mniej poetyckie dla jej mieszkańców. Są oni bowiem świadkami trwającego i nieuniknionego procesu rozpadającej się struktury ich domów a tym samym ich życia. Rozpad miasta jest  źródłem nie tylko wstydu jego mieszkańców, ale i zagrożeniem życia.
Czy zniszczenie fizyczne miasta odzwierciedla zniszczenie psychiczne i duchowe jego mieszkańców? Czy życie w ruinach to życie zrujnowane?
Ruiny … to metafora życia Hawańczyków.

Data projekcji: piątek 2.12.2016 r., godz. 17:00, dziedziniec Muzeum Narodowego, ul. Staromłyńska 27.